Yalnızlık, korkutucu bir hastalık gibi görünse de tedavi edilebilir...
Geçtiğimiz hafta okuduğum bir makale beni "Bu iyi bir şey mi, yoksa kötü bir şey mi?" diye düşünmeye sevk etti. Evden dışarı çıktığımda restoranlarda, kafelerde ve sinemalarda cihazlarına dalmış gençleri görüyorum. Yüzleri akıllı telefon ekranlarıyla aydınlanmış, parmakları video, eğlence ve dikkat dağıtıcı şeylerin okyanusunda sürekli gezinirken adeta büyülenmiş gibi duruyorlar.
Ve sonra bir de video oyunları var tabi.
Günümüz gençleri, dijital keşişler gibi odalarında saatler geçirerek çevrimiçi dikkat dağıtıcılarla zamanlarını harcamaktan geri kalmıyorlar. Yetişkinler de YouTube fenomenleri ve sosyal medya derinlikleri söz konusu olduğunda pek farklı değiller.
Eğer gelecek gençlerin elindeyse, endişelenmemiz gerekiyor mu sizce?
Bu düşünceler girdabının sonrasında, çoğunlukla kızlar olmak üzere dünyanın dört bir yanından Finlandiya'ya yarışmak için seyahat eden gençler hakkında bir makale okudum. Onların kostümleri, jüriler, ekipmanlar ve hatta engel parkurları mevcut. Yarışmaların çevrimiçi videoları, gerekli atletizm ve zindelik seviyesini sergiliyor.
Bu rekabetçi spor, genç kızları ekranlarından uzaklaştırarak uluslararası rekabet ve topluluk dünyasına çekiyor.
Bu sprorun adı: Hobi atları
Birlikte geçirdiğimiz zamanlar...
Kim bilebilirdi ki? Hobi atları, bir ucu doldurulmuş ve deri at başları eklenmiş sevilen süpürgelerdir ve bu ürünler, geniş bir endüstrinin bir parçasını oluşturur. hobby-horse.com'da bu konuyla ilgili şu ayrıntıları bir gözden geçirin.
"Bazen insanlar, Hobi Atının sadece bir oyuncak olduğunu ve sporla alakası olmadığını düşünürler. Ancak bu, doğru olmayan bir düşüncedir. Hobi Atçılığı, son yıllarda popülerlik kazanan bir spor, hobi ve yaratıcı oyunların harmanlanmasıdır. Hobi Atçılığının uzun bir geçmişi olduğunu bilmek sizi şaşırtabilir; 2002 yılında Finlandiya'da başlamış ve kısa sürede diğer ülkelere yayılmıştır. Özellikle Avrupa'da son yıllarda büyük bir gelişme göstermiştir. Temiz havada, arkadaşlarla geçirilen zamanı, yaratıcılığı, jimnastiği, özveriyi, sorumluluğu ve hayvan sevgisini daha fazla önemsiyoruz."
Hobi atları, ya da sopa atları olarak bilinenler, 16. yüzyıldan bu yana var olup, TikTok ve sosyal medya gibi modern platformların hakim olduğu bu dönemde bile gençlerin ilgisini ve beğenisini kazanması gerçekten etkileyici. Dahası, bu eski oyuncaklar insanları bir araya getirmeye devam ediyor.
Hobi-horse.com'dan alınan yukarıdaki alıntıda belirtildiği gibi, "Birlikte geçirdiğimiz zamanlara her zamankinden daha fazla değer veriyoruz."
Cedars-Sinai.org'daki bir makalede şunlar belirtiliyor:
“İşyerinde yalnızlığı inceleyen 2020 tarihli bir rapor, Z kuşağının %79'unun ve Y kuşağının %71'inin kendilerini yalnız hissettiğini, Baby Boomers'ın ise %50'sinin yalnız hissettiğini buldu. Ve 2021'de Journal of Adolescence'da yayınlanan bir araştırma, 2012 ile 2018 yılları arasında gençler arasında yalnızlığın arttığını buldu.”
COVID-19 salgınının karantina sürecinde, izolasyon ve yalnızlık hissi herkes için yaygındı. Gençler, uzun süreli sosyal etkileşim eksikliği yaşadı. Sosyal medya, insanları bir araya getirme amacına rağmen, diğerlerinin seyahat ve eğlence görüntüleri bizi daha da izole ve yalnız hissettirebiliyor.
Gençler yalnızlıkla nasıl mücadele etmeli?
Cedars-Sinai.org makalesi, aşağıdakiler de dahil olmak üzere birkaç öneri sıralıyor:
Topluluğunuzu Keşfedin.
Eğer ilgi alanlarınız çevrenizdekilerden farklıysa, aileniz ve arkadaşlarınızla sohbet etmek zor olabilir. Sevdiğiniz şeylere tutkuyla bağlı insanlarla tanışarak anlamlı ilişkiler geliştirin.
Dr. Blain şöyle diyor: "Birlikte topluluk hissi yaratabileceğiniz insan gruplarını bulun. Böylece buzları kırıcı sohbetler gerçekleştirebilirsiniz."
Bu bizi Hobi Atı hareketine geri getiriyor.
İstikrarlı topluluklar yaratın.
Birçok ebeveyn, çocuklarının kaliteli bir eğitim almasını, anlamlı dostluklar kurmasını ve tatmin edici ve ekonomik olarak bağımsız bir kariyer edinmesini arzular.
Ancak bu süreçte, gençlerin kalplerini ve ruhlarını doyuracak sağlıklı uğraşlara, hobiler ve tutkulardan oluşan bir alana ihtiyaç duyarlar. Kimileri bu doyumu yaratıcı sanatlar, müzik ya da organize sporlarda bulur. Hobi olarak at binmeyi keşfettiğimde, aklıma gelen soru bu aktivitenin gerçekten faydalı olup olmadığıydı.
Sporun rekabetçi doğası ile hayal gücünün sınırları arasında belirsiz bir hat var gibi görünüyor; çocukça oyunlar ve fantezi dünyası ile olgunluk ve yetişkinlik arasında bir denge kurulmalı.
"Gençler bugün hayatlarıyla ne yapmalılar? Pek çok şey var aslında. Ama en cesur adım, yalnızlık gibi dehşet verici bir hastalığın iyileştirilebileceği sağlam topluluklar inşa etmektir." Kurt Vonnegut, Palm Sunday: Otobiyografik Bir Kolaj
Ben de araştırma yaptım ve hobi olarak yapılan at yarışmalarının videolarını izledim. Ödül törenlerinde kızların gözyaşlarına şahit olmak biraz zor oldu, ancak daha sonra yarışlardaki atletizmi ve bu etkinliklerin teşvik ettiği topluluk ruhunu tekrar göz önünde bulundurdum.
Hobi atçılığının iyi bir şey olduğuna karar verdim.
Hobi atçılığı, gençleri egzersiz yapmaya, dışarı çıkmaya teşvik eder ve onları dijital ekranlar ile sosyal medyanın saçmalıklarından uzak tutar. Gerçek atlara binemeyen veya binicilik tesislerine erişimi olmayan çocuklar için, hobi atçılığı at sevgisini ve bir miktar egzersizi uygun bir maliyetle sunar, bu biraz yapay olsa da.
En önemlisi, hobi atçılığı, gençlerin iletişim kurabilecekleri, bir araya gelebilecekleri, sosyalleşebilecekleri, yarışabilecekleri ve eğlenebilecekleri bir topluluk oluşturdu.
Yalnızlığın salgın bir hastalık gibi yayıldığı bir çağda, gençlerin at sopalarıyla dörtnala koşmaları belki de o kadar da aptalca bir şey değildir...
John P. Weiss
Comments