Melodideki uyumu sağlayın... İtalya'daki bazı dükkanların önünde oturan şık bir şekilde giyinmiş yaşlı bir beyefendi, güzel bir sesle şarkı söylüyor ve akordeon çalıyordu. Onu, caddenin karşısından geçen turistlerin ara sıra kola kutusuna bozuk para attıkları sırada izledim. İtalyanca bilmeyen turistler, yaşlı adamla pek konuşmuyorlardı.
İlginç bir şekilde, dükkan sahipleri düzenli aralıklarla dışarı çıkarak beyefendiyle sohbet etmekteydiler.
Onlar ona soğuk içecekler, yiyecek parçaları ve hatta bazen bir miktar para bile veriyorlardı. Samimi ve dostane bir şekilde sohbet edip gülüyorlardı.
Bir sabah eşim plaza alışverişindeyken, ben tatilde samimi sokak fotoğrafları çekiyordum.
Caddenin karşısına geçtim, kameramı yükselttim, beyefendiye işaret ederek "Fotoğraf çekebilir miyim?" diye sordum. Birkaç kare aldığım sırada o da gülümseyerek başını salladı ve yeni bir şarkıya başladı.
Sonra bahşiş kutusuna bir miktar bozuk para bıraktım ve "Grazie" dedim, bu onun gülümsemesine ve anlamadığım bir dizi İtalyanca cümle söylemesine sebep oldu. Ancak ne demek istediğini anlıyordum.
Teşekkür ve takdir ediyordu beni.
Biraz ileride, ilginç bir çerçeve dükkanı dikkatimi çekti. Vitrinde çeşitli dini figürler sergileniyordu, bu yüzden içeri girip etrafı incelemeye karar verdim.
Dükkan boştu ve satışta olan hediyelik eşyaları ve diğer ürünleri incelediğim sırada, tezgahın arkasında dükkanın sahibini fark ettim.
"Buongiorno" dedim.
Sahibi, orta yaşlı, nazik bakışlı bir beyefendiydi, "Ah, sen Amerikalı mısın?" dedi bana.
"Evet, sanırım zayıf İtalyanca telaffuzum beni ele verdi," dedim. Ancak o, çabamı takdir etti ve keyifli bir sohbet başladı. Dükkanı hakkında sorular sordum ve bana COVID-19 salgını sırasında neredeyse işini kaybetmek üzere olduğunu anlattı.
Birkaç ürün satın aldım ve mağaza sahibi, istediğim zaman gelebileceğimi belirtti. Tüm alışveriş deneyimi çok hoştu ve samimiydi.
Nasıl bir komşusunuz?
Bir blok aşağıdaki komşum kim olduğumu bilmiyor. Bu yüzden son zamanlarda komşuluk konusu üzerine kafa yoruyorum..
Dün, komşumuz Jerry kapımızı çaldı. Eşim kapıyı açtı ve kayısı ağacımızdan yeni toplanmış kayısılarla dolu bir kese kağıdı ona verdi.
O ve eşi yakında tatile çıkacaklar ve o dönmeden önce kuşların kayısıları yemesinden endişe ediyordu. Jerry'ye minnettarlığımızı ifade ettik ve o akşam eşim kayısılarla lezzetli tartlar yaptı. Birkaçını paketleyip, teşekkür amacıyla Jerry'e götürdük. Ona güzel bir yolculuk diledik ve tartları görünce çok mutlu oldu.
Bu tür komşuluk babamın anılarını canlandırdı.
Büyüdüğüm zamanlarda babam, mahallemizdeki herkesle tanışmaya büyük önem verirdi. Emekli olduğunda, idare hukuku alanında hakim olan babam, mahalle ev sahipleri derneğinin başkanı seçildi.
“İnsanlığın kalbinde yankılanan melodideki uyumu sağlayın.” Abhijit Naskar, Fabric of Humanity
Su hakları konusundaki bilgisiyle, mahalleyi su şebekelerine bağlamak için San Jose Water ile bir anlaşma gerçekleştirdi. Anlaşma öncesinde, mahalle sakinleri eski bir su pompası ve kuyuya angaje olmuş durumdaydı.
San Jose Su ile yapılan anlaşma ekonomik olmamakla birlikte, bazı komşular ana su bağlantılarının maliyetini ödemekten çekinmekteydi. Yine de babamın her zaman arkadaş canlısı, duyarlı ve komşuluk ilişkilerine önem veren biri olması sayesinde, nihayetinde herkes bu konuda hemfikir olmuştu.
Babamın vefatının ardından, ev sahipleri derneği babamın emeklerini anmak için eski su kuyusu ve pompasının yanındaki beton duvara bir plaket koymak istediklerini belirtti. Ben de birkaç söz kaleme aldım, plaketi hazırlattım ve derneğe takdim ettim.
Oybirliğiyle onaylandı.
Maalesef bu tür komşuluklar giderek azalıyor. Belki de toplum, partizan siyasetin etkisiyle daha da bölünmüş durumda. Ya da dijital çağ, hepimizi evlerimize kilitlenmiş ve ekranlara dalmış halde bırakmış olabilir.
“Küçük bir kasabada yaşadığımız zamanlar, evimiz bir trajediyle karşı karşıya kaldığında, tüm kasaba aileme destek olmak için birleşmişti. Şimdi büyük bir şehirdeyim ve bir blok ötedeki komşum bile kim olduğumu bilmiyor." James Hauenstein
Komşuluk denildiğinde aklıma bir Altın Kural geliyor. İnsanlar, kendilerine nasıl davranılmasını istiyorlarsa başkalarına da öyle davranırlar.
İyi Samiriyeli örneğini düşünüyorum:
Bir Yahudi rahip ve ardından bir Levili, dövülmüş ve yol kenarında yatan bir adamı görmezden geldi. Ancak bir Samiriyeli gelip darp edilmiş adama yardım etti.
İsa tarafından anlatılan benzetme, "Peki benim komşum kim?" diye sorarak İsa'yı sınayan bir avukata verilen yanıttır. Cevap şudur: Merhamet gösteren kişi komşudur.
Geçmişte yaşamış yazar ve ateist Christopher Hitchens, İyi Samaritli benzetmesindeki kişinin İsa'dan önce yaşamış olduğunu, bu nedenle bir Hıristiyan olmadığını ve sadece genel nezaket ve ahlaki değerlere dayanarak hareket ettiğini vurgulamaktan memnuniyet duyardı.
İnançlı olup olmamalarına bakılmaksızın, pek çok kişi iyi niyetin ve komşuluk ilişkilerinin dünyayı daha yaşanabilir bir yer yaptığı konusunda aynı fikirdedir.
Toplumumuzu güçlendiriyoruz.
Köpeğimi gezdirirken komşularımı tanımaya ve onlarla sık sık sohbet etmeye çalışırım.
Seyahat ettiğim ve sokak fotoğrafçılığı hobimle meşgul olduğum zamanlarda, bu komşuluk ruhunu yaymaya çalışıyorum. İnsanlar arasında samimi anları fotoğraflamak zor olabilir, bu yüzden gülümsemek, dostane davranmak ve komşuluk duygusunu sergilemek önemlidir.
“Bir komşu diğerine yardım ettiğinde toplumumuzu güçlendiririz.”Jennifer Pahlka
Geçen yıl Santa Cruz, Kaliforniya'ya bir ziyaret gerçekleştirdim ve telemetri kamerasıyla Pasifik Bulvarı boyunca yürüyüş yaptım.
El yapımı boyalı bir minibüsün yanında durmuş renkli giysili bir adamla karşılaştım. Kameramı elime almış, minibüsüne hayranlıkla bakarken fark etti ve bana "Fotoğraf çekmekten çekinmeyin." diye seslendi.
Ben de öyle yaptım ve ardından onu minibüsüyle poz vermeye davet ettim.
O bir sokak sanatçısıydı ve adının "Blue" olduğunu belirtti. Minibüsünde gördüğüm resimlerin kalitesine hayran kaldığımı ifade ettim. Bunun üzerine, bana tasarladığı ve sattığı giyim ürünlerini de içeren sanat eserlerini heyecanla gösterdi.
İnsanlar tutkularını sizinle paylaşmayı severler. Tek yapmanız gereken biraz ilgi ve takdir göstermek,
Ve biraz da komşuluk yapmak.
Çok tuhaf bulduğumuz kişilerle komşuluk etmek
Gazeteci ve mizah yazarı Arthur Baer'in bir espri yapmış: "İyi bir komşu, arka bahçe çitinin üzerinden size gülümseyen fakat onun üzerinden tırmanmayan kişidir."
Her ne kadar hepimizin mahremiyete ve sığınacak bir yere ihtiyacı olsa da, günümüzde komşuluk ilişkilerine daha fazla önem vermemiz gerektiğini düşünüyorum. Kendimizden ziyade başkalarına daha fazla zaman ayırmalıyız.
“Ne kadar çok tuhaf bulduğumuz kişilerle ilişki kurarsak, kendimizi o derece komşu ve insanlık ailesinin bir parçası olarak hissedebiliriz.” Fred Rogers
İkinci Dünya Savaşı sırasında Nazi işgali altındaki Polonya'nın Markowa kasabasında yaşamış olan çiftçiler Józef ve Wiktoria Ulma'nın yaşamlarını göz önünde bulundurun. Yedinci çocuklarını beklerken, Polonyalı Katolikler olarak Paskalya'yı da büyük bir heyecanla karşılamayı umuyorlardı.
Ayrıca, iyi komşuların yapması gerektiği gibi, sekiz Yahudi'yi kendi mülklerinde gizliyor ve barındırıyorlardı. (bugün Filistin'deki yahudilerin ne kadar iyi komşu oldukları ne kadar ironik bir durum değil mi?)
Ne yazık ki kendi toplumlarından biri bunu öğrendi ve Nazilere anlattı. 24 Mart sabahı erken saatlerde Alman Polisi gelerek tüm aileyi ve ailenin çatı katında saklanan Yahudileri katletti.
Aralık 2022'de Papa Francis, Ulma ailesinin katledilmesiyle ilgili kararnameyi onayladı ve Azizlerin Davaları Dikasterisine bunu yayınlama izni verdi.
Aile 2023 yılında onurlandırıldı.
Şükürler olsun ki, bugünlerde iyi bir komşu olabilmek için hayatlarımızı tehlikeye atmamız gerekmiyor. Yapmamız gereken tek şey, hem evde hem de dışarıda daha bilinçli çabalar sarf etmek.
Siz nasıl bir komşusunuz peki?
Çevrenizdeki insanlara kendinizi tanıttınız mı? Yeni komşularınıza unlu mamullerle mi yoksa sade bir merhaba ile mi selam veriyorsunuz? Seyahatlerinizde insanlara iyi bir Samiriyeli gibi mi davranıyorsunuz?
İyi bir komşu olalım ve belki de içinde yaşadığımız bu berbat dünyayı birlikte güzelleştirebiliriz.
John P. Weiss
