Plastik Geri Dönüşüm Oranı Nasıl Artırılabilir?

Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (MIT) araştırmacıları tarafından hazırlanan son rapor, ulusal çapta uygulanacak bir şişe depozito ücreti sisteminin, plastik atıkların azaltılmasında önemli bir rol oynayabileceğini ortaya koyuyor. Rapor, bu tür bir sistemin, tüketicileri plastik şişeleri geri dönüştürmeye teşvik ederek, çevresel sürdürülebilirliğe katkıda bulunabileceğini vurguluyor...

"How to increase the rate of plastics recycling" by David L. Chandler | MIT News

Plastik Geri Dönüşüm Oranlarını Artırmak İçin Ulusal Şişe Depozito Programı:

Plastik atıkların çevresel etkilerini azaltmak ve döngüsel ekonomiye geçişi hızlandırmak amacıyla, ulusal çapta uygulanacak bir şişe depozito programı, önemli bir adım olabilir. Bu program, tüketicileri plastik şişeleri geri dönüştürmeye teşvik ederek, geri dönüşüm oranlarında dikkate değer bir artış sağlayabilir.

Hedeflenen Geri Dönüşüm Oranları:

• PET Plastik Geri Dönüşümü: Ulusal bir şişe depozito programı, PET plastik geri dönüşüm oranlarını %82'ye kadar çıkarabilir. Bu, PET şişelerin büyük bir kısmının tekrar hammadde olarak kullanılması anlamına gelir.

• Yeni Şişe Üretimi: Geri dönüştürülen PET şişelerin neredeyse üçte ikisi, yeni şişe üretiminde kullanılabilir. Bu, doğal kaynakların korunmasına ve enerji tasarrufuna katkıda bulunur.

Programın Etkileri ve Faydaları:

• Azalan Çevresel Kirlilik: Artan geri dönüşüm oranları, plastik atıkların çevreye verdiği zararı azaltır. Özellikle deniz ve okyanuslardaki plastik kirliliğinin önlenmesine yardımcı olur.

• Kaynak Verimliliği: Geri dönüşüm, doğal kaynakların daha verimli kullanılmasını sağlar. Hammadde ihtiyacı azalır ve enerji tasarrufu sağlanır.

• Döngüsel Ekonomi: Şişe depozito programı, plastik malzemelerin döngüsel ekonomiye kazandırılmasına katkıda bulunur. Atıkların yeniden hammadde olarak kullanılması, sürdürülebilir bir ekonomik modelin oluşturulmasına yardımcı olur.

ABD'de Geri Dönüşüm Sistemleri ve Şişe Depoları Yaygınlaşırken PET Geri Dönüşüm Oranları Endişe Verici:

Amerika Birleşik Devletleri'nde geri dönüşüm sistemlerinin ve şişe depozito uygulamalarının giderek yaygınlaşmasına rağmen, içecek şişelerinde en sık kullanılan plastik türü olan PET'in geri dönüşüm oranları beklenenin çok altında kalıyor. Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (MIT) araştırmacılarından oluşan bir ekip tarafından yapılan son araştırma, mevcut geri dönüşüm oranlarının "berbat" seviyede olduğunu ortaya koyuyor. Ancak, bu durumun değiştirilebileceğine dair umut verici bulgular da raporda yer alıyor.

Araştırmacılar, PET veya polietilen tereftalat şişelerinin ülke çapındaki mevcut geri dönüşüm oranının yaklaşık yüzde 24 olduğunu ve on yıldır sabit kaldığını söylüyor. Ancak araştırmaları, ülke çapında bir şişe depozito programıyla oranların yüzde 82'ye çıkabileceğini, tüm PET şişelerin neredeyse üçte ikisinin, talep güçlü olduğunda şişe başına sadece bir kuruş net maliyetle yeni şişelere dönüştürülebileceğini gösteriyor. Aynı zamanda geri dönüştürülmüş malzemeye yeterli talebin sağlanması için politikalara ihtiyaç duyulacağını söylüyorlar.

Bulgular bugün Endüstriyel Ekoloji Dergisi'nde, MIT malzeme bilimi ve mühendisliği profesörü Elsa Olivetti, yüksek lisans öğrencileri Basuhi Ravi ve Karan Bhuwalka ve araştırma bilimcisi Richard Roth tarafından hazırlanan bir makalede yayınlanıyor.

Ekip, şişe depozito politikaları olan ve olmayan, kaldırım kenarı geri dönüşüm programları olan veya olmayan farklı eyaletlerin yanı sıra diğer ülkelerdeki PET şişe toplama ve geri dönüşüm oranlarının yanı sıra çeşitli geri dönüşüm şirketlerinin girdi ve çıktılarına ve yöntemlerine baktı. Araştırmacılar, bu çalışmanın, kamu politikaları ile ambalaj üretimi ve geri dönüşüm pazarının uçtan uca gerçekleri arasındaki etkileşimi ayrıntılı olarak inceleyen ilk çalışma olduğunu söylüyor.

Şişe depolama programlarının bulundukları bölgelerde son derece etkili olduğunu, ancak şu anda ambalaj endüstrisinin belirlediği hedefleri karşılamaya yetecek kadar kullanılmış şişe toplamanın bulunmadığını buldular. Analizleri, ülke çapında tek tip bir şişe depolama politikasının, önerilen mevzuat ve kurumsal taahhütlerin zorunlu kıldığı geri dönüşüm seviyelerine ulaşabileceğini gösteriyor.

PET'in geri dönüşümü, kalite açısından son derece başarılı olup, tamamen geri dönüştürülmüş malzemeden yapılan yeni ürünler, neredeyse işlenmemiş malzemenin kalitesiyle eşleşir. Markalar da yeni şişelerin yüzde 100 tüketim sonrası atıklarla güvenli bir şekilde yapılabileceğini gösterdi. Ancak ekip, malzemenin toplanmasının, işleme tesislerinin ihtiyaçlarını karşılayamamasına neden olan çok önemli bir darboğaz olduğunu buldu. Ancak Jerry McAfee Mühendislik Profesörü ve Mühendislik Fakültesi dekan yardımcısı Olivetti, doğru politikalar uygulandığında "insan iyimser olabilir" diyor.

"Geri dönüşüm alanındaki bazı vakalarda bulduğumuz mesaj şu: Hem talebi hem de arzı düşünen politikaları desteklemek için doğru çalışmayı yaparsanız, o zaman önemli gelişmeler mümkün olabilir" diyor Elsa Olivetti ve devamında, "Yaşayabilir olabilmek için sistemdeki birden fazla aktörün tepkisini ve davranışını bütünsel olarak düşünmelisiniz" diyor. "İyimseriz ancak bunu bütünsel bir şekilde düşünmüyorsak kötümser olmanın birçok yolu var." diye ekliyor.

Örneğin çalışma, mevcut belediye atık geri kazanım tesislerinin ihtiyaçlarını dikkate almanın önemli olduğunu buldu. Genişletilmiş şişe depolama programları, geri dönüşüm oranlarını artırmak ve PET'i yeni ürünlere dönüştüren şirketlere hammadde sağlamak için gerekli olsa da, kaldırım kenarı geri dönüşüm programlarından malzeme işleyen mevcut tesisler, diğer PET şişelerle karşılaştırıldığında nispeten yüksek değerli bir ürün olan PET şişelerden elde edilen geliri kaybedecek. geri dönüştürülmüş atık akışındaki diğer malzemeler. Bu şirketler, şişelerin depozito programları yoluyla toplanması durumunda gelirlerinin bir kaynağını kaybedecek ve onlara yalnızca daha düşük değerli karışık plastikler kalacak.

Araştırmacılar eyaletlerde bulunan mevduat programları, geri dönüştürülmüş içerik gereklilikleri ve diğer politikalara sahip toplama oranlarına dayalı ekonomik modeller geliştirdiler ve bu modelleri bir bütün olarak ulusa yönelik tahminlerde bulunmak için kullandılar. Genel olarak, ambalaj üreticilerinin tedarik ihtiyaçlarının, şişe başına 10 sentlik bir depozito ile ülke çapında bir şişe depozito sistemi yoluyla karşılanabileceğini buldular; talebin güçlü olduğu durumlarda üretilen şişe başına yaklaşık 1 sentlik net maliyetle. Olivetti, bunun federal bir program olması gerekmediğini, bunun yerine uygulamanın eyaletlere bırakıldığı bir program olduğunu söylüyor.

Diğer ülkeler, çok yüksek katılım oranlarıyla sonuçlanan mevduat sistemlerini uygulamada çok daha başarılı oldular. Örneğin birçok Avrupa ülkesi PET şişelerin yüzde 90'ından fazlasını geri dönüşüm amacıyla toplamayı başarıyor. Ancak araştırmacılar, ABD'de yüzde 29'dan azının toplandığını ve geri dönüşüm zincirindeki kayıpların yaklaşık yüzde 24'ünün gerçekten geri dönüştürüldüğünü buldu. Amerikalıların yüzde 73'ünün kaldırım kenarında geri dönüşüme erişimi olmasına rağmen, şu anda yalnızca 10 eyalette şişe depozito sistemi mevcut.

Ancak şu ana kadar talep var. Olivetti, "Bu malzemenin bir pazarı var" diyor. Karışık atık toplama yoluyla toplanan şişeler hala bir dereceye kadar geri dönüştürülebilirken, biriktirme sistemleriyle toplanan şişeler daha temiz olma eğilimindedir ve daha az işlem gerektirir, dolayısıyla yeni şişelere veya tekstil ürünlerine geri dönüştürülmeleri daha ekonomiktir.

Olivetti, etkili olabilmek için politikaların yalnızca artan geri dönüşüm oranlarına değil, tüm arz ve talep döngüsüne ve ilgili farklı oyunculara da odaklanması gerektiğini söylüyor. İşleme zincirinin bu önemli parçalarının geri dönüştürülmesini önlemek için, mevcut geri dönüşüm tesislerini, şişe depozitoları nedeniyle uğrayabilecekleri gelir kayıplarından korumak için, belki de şişe üreticilerine uygulanan ücretlerle finanse edilen sübvansiyonlar şeklinde, koruma önlemlerinin alınması gerekecektir. kullanım dışı. Ekip, toplanan malzemeye yönelik pazarın devamını sağlamak için geri dönüştürülmüş içerik gereklilikleri ve genişletilmiş üretici sorumluluğu düzenlemeleri dahil olmak üzere başka politikalara da ihtiyaç duyulabileceğini buldu.

Bu aşamada, en etkili şekilde geri dönüştürülebilecek belirli atık akışlarına odaklanmak önemlidir ve PET, birçok metalle birlikte bu kategoriye açıkça uymaktadır.

"Karışık plastik akışlarını düşünmeye başladığımızda, çevresel açıdan bu çok daha zorlayıcı oluyor. Geri dönüşüm sistemlerinin, üreticilerin geniş kapsamlı sorumluluğunu üstlenmesi veya özellikle geri dönüştürülmüş içeriğe yönelik daha etkili şekilde tasarlanmış malzemeler üzerinde düşünmesi gerekiyor" diyor.

Ayrıca "sürdürülebilir bir şekilde yönetilen malzeme akışları için tasarlanacak doğru ölçümlerin neler olduğunu" ele almanın da önemli olduğunu söylüyor.

"Enerji kullanımı olabilir, döngüsellik olabilir (örneğin, eski şişeleri yeni şişelere dönüştürmek), atıkların azaltılması ve bunların hepsinin uyumlu olmasını sağlamak olabilir. Bu da ihtiyaç duyulan başka bir tür politika koordinasyonudur."diyor.

by David L. Chandler | MIT News